ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι τραγικές εξελίξεις με τους θανάτους νεφροπαθών και τα πολλά κρούσματα, ασθενών υπό αιμοκάθαρση και εργαζομένων στην κλινική «ΤΑΞΙΑΡΧΑΙ», αλλά και τα κρούσματα στη ψυχιατρική κλινική «ΚΑΣΤΑΛΙΑ», επιβεβαιώνουν με τον ποιο τραγικό τρόπο την αναγκαιότητα της κατεπείγουσας επίταξης του Ιδιωτικού Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, έτσι ώστε με έναν ενιαίο τρόπο με την ευθύνη του κράτους, να γίνει καλύτερη αξιοποίηση όλων των υποδομών και των υγειονομικών κάτω από ένα ενιαίο συνεκτικό κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας και για την προστασία της υγείας του Ελληνικού λαού. Με συγκεκριμένα μέτρα ολόπλευρης στήριξης των ευπαθών ομάδων.

Τεράστιες οι ευθύνες της Κυβέρνησης, που ενώ έκλεινε σε όλες τις πτώσεις τα περί ‘’ευαισθησίας απέναντι στις ευπαθείς ομάδες’’, αρνιόταν δογματικά την επίταξη το Ιδιωτικού Τομέα. Φρόντισε και εν μέσω πανδημίας τη στήριξη του με τις ποικιλώνυμες χρηματοδοτήσεις, εκμισθώσεις κτλ, να προστατεύει την ‘’αγία και υπέρ πάντων κερδοφορία’’.

Για τη στήριξη ακριβώς των κερδών της ανταγωνιστικότητας, και πριν τη κρίση στη φάση της ανάπτυξης:

· Στήριζαν τον Ιδιωτικό Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, υποβαθμίζοντας το Δημόσιο Τομέα. Έκλειναν ή υπολειτουργούσαν τις μονάδες τεχνητού νεφρού, στέλνοντας τη πλειοψηφία των νεφροπαθών (7500 από τις 12000), να κάνουν αιμοκάθαρση στις Ιδιωτικές Κλινικές. Σταθερή πελατεία, σίγουρο κέρδος ενώ μειώθηκε τραγικά ο αριθμός των μεταμοσχευσεων που δεν τους παρέχει την αντίστοιχη κερδοφορία.

· Έκλειναν ως άσυλα τα Δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία βαφτίζοντας το αποασυλοποίηση. Γεμίζοντας το χώρο της ψυχικής υγείας με δομές των λεγόμενων ΜΚΟ (μικρά άσυλα στις γειτονιές), και Ιδιωτικές Ψυχιατρικές Κλινικές που δουλεύουν στο φουλ με 120% κάλυψη. Κι αν αυτά γινόντουσαν πριν τη κρίση, εν μέσω κρίσης πραγματοποιήθηκε λεηλασία δικαιωμάτων, εμπορευματοποίηση των πάντων. Εν μέσω πανδημίας και νέας κρίσης για τα πουγκιά τους και τα σεντούκια τους κάνουν παρανάλωμα τους ανθρώπους μας, τις ζωές μας, και ότι έχει απομείνει από δικαιώματα στον όνομα της Εθνικής ομοψυχίας και του εθνικού κινδύνου (φωτιά και μπούρμπερι).

Εργαζόμενοι/ες, ανάπηροι, χρόνια πάσχοντες των λαϊκών οικογενειών, πληρώσαμε πολλά τη κρίση τους δε θα πληρώσουμε ξανά εμείς.

Επιχειρηματικότητα, κυνηγητό του κέρδους είναι σε αμείλικτο πόλεμο με τη προστασία της υγείας, της ζωής του Ελληνικού λαού, των χρονίως πασχόντων, των λαών όλου του κόσμου.

Αυτά που βιώνουμε πείθουν το καθένα. Αυτά που ζούμε με τις εκατόμβες των νεκρών εν μέσω πανδημίας, στις χώρες του «Ευρωπαϊκού Πολιτισμού!!» και του αμερικάνικου ονείρου, πρέπει να οπλίσει με απόφαση για αγώνα, τη τάξη μας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους λαούς όλου του κόσμου, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στο μπόι των αναγκών-ονείρων μας.